Heel Even Vergeten…

Heel even vergeten door afgescheidenheid, dualiteit,
Heel even vergeten het Licht dat je bent, gevangen in een lichaam,
Heel even vergeten het Licht in de ander en wat dat je brengt.

Heel even gevangen in eenzaamheid, verwijt, verdriet,
Gevangen in pijn die groei in zich draagt, ervaring,
Heel even vergeten, wie je werkelijk bent…

Heel even vergeten…
Het licht in de ander, hetzelfde als in jou,
Wat komt het je brengen, wat leert het jou?
Heel even vergeten, door pijn en verdriet gevoeld in je Zijn,
Terwijl je daaronder weet de Liefde, de Eenheid, de Heelheid.

Om dan te herinneren, de Liefde waarin gezegd: ‘ik doe dat voor jou.
Ik toon je jouw verdriet, jouw pijn, ik breng het naar boven, ik laat het je zien,
Zodat jij verder kunt, groeien op jouw pad, naar wie je in wezen bent.’

Dezelfde Liefde van waaruit jij komt en die jij bent,
Die de ander je toont, vermomt als... een ander.
Zodat jij kunt ontwaken tot die ander in jou,
De les die gebracht wordt, het Bewustzijn, de Liefde…

Licht werpend op jouw schaduw, deze uitvergroot, zo groot,
Totdat je je herinnert…. ‘Ik Ben’.
En je jezelf weer kunt zien in de ander,
Die liefdevol herinneringen naar voor brengt,
Die je heel even was vergeten…

Germaine Domatilia
22 november 2010