woensdag 19 oktober 2011

Dankbaar nieuws uit de praktijk...

Ever felt an Angel's breath in the gentle breeze?
A teardrop in the falling rain?
Hear a whisper amongst the rustle of leaves?
Or been kissed by a lone snowflake?
Nature is an Angel's favourite hiding place.
Carrie Latet

De energie van Dankbaarheid. Van de week zat ik in de stromende regen in mijn auto toen ik werd overvallen door een diep gevoel van dankbaarheid.
Dankbaar dat ik überhaupt de mogelijkheid heb om in de auto te stappen als het regent, een heerlijk huis heb om naartoe te gaan, dankbaar voor de regen en de behoefte die zij vervult in de natuur, dankbaar voor de invulling die ik mag geven aan mijn dagelijks bestaan, voor de mooie zielen die ik daarbij ontmoet en een stukje mag begeleiden op hun pad, dankbaar voor de hartverwarmende reacties op een sessie, een workshop of nieuwsbrief, voor alle energieën om me heen. Dankbaar voor al die overvloed...

Een overvloed die wij zo als vanzelfsprekend beschouwen. Hoe vaak staan we daar eigenlijk bij stil? Hoe vaak sta jij daar bij stil? We zijn zo gewend aan de overvloed die ons omringd dat het er in de drukte van alledag waarschijnlijk nogal eens bij inschiet om hier ook nog eens dankbaar voor te zijn.

En dat terwijl de energie van dankbaarheid, in mijn ogen zo'n mooie energie is. Het brengt je in een staat van 'zijn' waar alles goed is zoals het is. Een energie die ruimte biedt om de overvloed van het universum te kunnen ervaren en te kunnen ontvangen. Dankbaarheid ademt, leeft, oordeelt niet, neemt geen ruimte in, het 'is' gewoon. Dankbaarheid laat je even stilstaan bij die eenvoudige maar, oh zo mooie aspecten die het leven je toont. Een nest jonge zwanen, een bloem die bloeit, de regen die met bakken uit de hemel komt, een volle maan, een sterrenhemel, of gewoon de stilte... als een warme, koesterende deken om je heen.

Vaak is het in die stilte dat je een diepe dankbaarheid kunt ervaren. Net zoals het ontbreken van stilte je hiervan weerhoud. De constant kwetterende stem van je gedachten, die zegt dat je iets moet doen of juist moet laten, die zegt dat je niet goed genoeg bent, niet succesvol of mooi genoeg, die dwingende stem van je gedachten die je vertelt wat goed is en wat niet, die een oordeel heeft over van alles en nog wat. De onrust die die stem met zich meebrengt, houd je vaak verre van de stilte en daarmee verre van de energie van dankbaarheid. Tot het moment waarop jij zegt: 'Stop' en ervoor kiest om naar binnen te keren. De stem te negeren en je te richten op de wijsheid en de weidsheid van je hart.

En dan, op die momenten dat je het jezelf toestaat om even stil te staan, even stil te zijn, even niets te moeten of hoeven doen, dan is ie er gewoon. De stilte en daarbinnen de dankbaarheid, bijna tastbaar...

Zo hebben we hem ook ervaren begin mei tijdens de trainingsweek in Frankrijk. De week begon met een Ayni-Despacho, een gebedsoffer afkomstig uit de Inca traditie. In deze ceremonie geef je voordat je ontvangt. Je geeft je wensen voor Moeder Aarde, de Spirits en voor jezelf aan het Universum, bent dankbaar voor wat je mag ontvangen en opent jezelf daarmee voor haar overvloed...

Belangrijk is wel dat je je verwachtingen over de uitkomst loslaat, het universum laat zich nu eenmaal niet sturen door ons - beperkte - menselijke bewustzijn. Dat je je verwachtingen loslaat en vertrouwt op de oneindige wijsheid van het universum om jouw wensen te manifesteren op een wijze die jouw hoogste goed dient - en daarmee het hoogste goed van de mensheid. Belangrijk dus dat jouw wensen en jouw intentie vanuit je Hart komen, de Heelheid en niet vanuit je hoofd.

En daar hebben we hem weer: het Hart. Want wanneer je weer leert vertrouwen op de wijsheid van je hart, kom je als vanzelf in de energie van dankbaarheid terecht. Zul je merken dat de verwondering weer terugkomt, als bij een kind. Hoe blij je dan weer kunt worden van kleine, schijnbaar onbetekenende dingen. Als jij de Engel herkent in de tekening van je kind, waar anderen slechts strepen zien. Of nog mooier, de Engel herkent in je kind... en in jezelf. Wanneer jij je weer kunt verwonderen over al die kleine maar o, zo mooie geschenken die het Leven je schenkt, kan het haast niet anders dan dat je wordt vervuld met een diep gevoel van dankbaarheid.

Als je je kunt openen naar jouw diepste verlangens en weer contact maakt met het weten van je hart, de zachte fluistering van je ziel. De boel, de boel kunt laten en even loskomt van de waan van de dag. Jij jezelf jouw eigen moment gunt, je eigen stilte, je eigen zijn. De aanraking weer herkent in de streling van de wind... Hoe dankbaar kun je dan zijn... Hoe blij van binnen... Hoe mooi wordt het leven dan...

Probeer het eens...

Van hart tot hart,
Germaine Domatilia

1 opmerking:

  1. dankbaarheid.....een prachtig gevoel, het gevoel dat je vult en een zucht van geluk kan geven. een zeer positieve energie.

    groet ster hartje (http://puurschrijven.blogspot.com......twitter:puurschrijven)

    BeantwoordenVerwijderen