'Dat is het mooie, en voor sommigen misschien
wel beangstigend: het begint allemaal met de manier van het denken van
de mensheid. Elk atoom, elk deeltje binnen ieder atoom, staat in
verbinding met elk ander deeltje in het heelal. Hier op aarde
is het voor ons een enorme verantwoordelijkheid, want het mineralen-,
dieren- en plantenrijk is van ons afhankelijk. Het mensenrijk is het
rijk waar alles doorheen gaat. Onze onwetendheid hierover en over het
doel van onze evolutie had bijna fatale gevolgen. Het kan nog goed gaan.
We moeten dan wel van koers veranderen naar een veel ruimer inzicht.
Het ruimteschip Aarde heeft geen passagiers, we zijn allen bemanning. Het wordt hoog tijd dat we onze verantwoordelijkheid gaan nemen.'
Opnieuw een mooi artikel van Ronald Jan Heijn 'De Natuur dat zijn wij'.
Het ruimteschip Aarde heeft geen passagiers, we zijn allen bemanning. Het wordt hoog tijd dat we onze verantwoordelijkheid gaan nemen.'
Opnieuw een mooi artikel van Ronald Jan Heijn 'De Natuur dat zijn wij'.
De beslissingen in de politiek ten nadele van het milieu, nationaal en
internationaal, laten iedere keer weer zien dat er grote onwetendheid is
over wat de natuur eigenlijk is.
De grote economische en financiële belangen vertroebelen ons zicht al decennialang. Ze zijn daartoe in staat, doordat wij onbekend zijn met een ruimere werkelijkheid.
Want als we dat wél zouden weten, dan zou men ogenblikkelijk anders beslissen.
Het belang van kennis van de ruimere werkelijkheid is nergens zo actueel als in het nadenken over de natuur en het milieu. Want tot nu toe werd de planeet schaamteloos gebruikt en uitgebuit en staat het milieu en de natuur laag op de politieke agenda. De natuur moet ten alle tijden tot onze beschikking staan en wij moeten daarom lachen om de primitieve volkeren, die spreken over Moeder Aarde en al haar heilige bewoners, of het nu een rots, plant of dier is. Die onderlinge heilige verbondenheid vinden velen nog steeds onzin.
Maar vanzelfsprekend hadden deze volkeren het bij het rechte eind! Een diepe buiging voor hen. Wíj zijn de werkelijk Primitieven. Wij, de zeer eenzijdig geïnteresseerden, de linkerhersenhelften, de wandelende hoofden zonder lichaam en ziel. Zo ook de Nederlandse regering. Pechtold (D66) vatte het natuurbeleid mooi samen, ‘voor dit kabinet geldt: een gewei aan de muur is ook natuur.’
Maar niet alleen dit natuurbeleid is een farce, ook de weigering om de duurzame energie te steunen. In plaats daarvan krijgen de gevestigde belangen van de fossiele energie een fiscale steun van 4,4 miljard (!) euro per jaar. In Europa scoort Nederland het slechtste qua duurzame energie en is het tevens het meest vervuilde land. Maar niet alleen wij in Nederland, de hele wereld heeft heel veel goed te maken naar de Aarde en al haar bewoners. Het kan nog, maar er is haast geboden.
De aarde – en alles daarop – is een levend wezen. Net als de mens heeft de planeet een lichaam en een bewustzijn. Haar bewoners, het mineralenrijk, plantenrijk, dierenrijk en mensenrijk, alles is bewustzijn en alles is met elkaar verbonden. En tevens: zo binnen zo buiten. Of zoals Benjamin Creme het zegt: ‘er zijn twee milieus, een innerlijk en een uiterlijk. Het uiterlijke weerspiegelt het innerlijke. Als het innerlijke milieu van de mens verstoord is, is het uiterlijke dat ook. Dat is wat we tegenwoordig om ons heen zien.’
Doordat we ronddolen in onze persoonlijkheid, hebben we niet de leiding van onze ziel. Want de ziel weet en voelt de verbinding met alles en iedereen. Maar doordat onze persoonlijkheid nog de baas is, worden we geregeerd door een kracht die niet de verbinding maar de afgescheidenheid ervaart. Hierdoor zijn we een speelbal van onze emoties en ervaren we constant conflict.
Deze ervaring van afgescheidenheid, onze innerlijke onrust en gebrek aan richting en zingeving is de oorzaak van al ons leed en van het huidige uiterlijke milieu. Oftewel, alles om ons heen is geschapen door de natuur, maar rampen, verwoestingen en ziekten zijn door de mens gemaakt.
Zelfs het weer wordt door ons beïnvloedt. Harry Beckers hierover in de documentaire van Staya Erusa: ‘Natuurgeweld en rampen, zijn een reactie op het denken en handelen van de mens. Destructieve gedachten en daarop volgende gebeurtenissen zijn door de geschiedenis heen verantwoordelijk geweest voor het functioneren van de Aarde’. Creme gaat hierop door: ‘De wanverhouding tussen de ontwikkelde en de derde wereld – de armoede en het lijden die het gevolg zijn van die wanverhouding – en dus de gedachtevormen van pijn, doodsangst en vernietiging stromen de gedachtengordel van de wereld binnen. Die gedachtevormen beïnvloeden de zogenoemde devische elementalen (deva’s) die tot taak hebben de weerpatronen in de wereld te beheersen. Deze deva’s zijn elementaire krachten die de structuren in de natuur beheersen en vormgeven. Het zijn energieën die reageren op het menselijke denken.’
De deva’s zijn verantwoordelijk voor het scheppen van de materie van de flora en fauna. Bij de mensheid beter bekend als feeën, elfjes, kobolds en kabouters. Deze sprookjesfiguren van kinderen bestaan dus wel degelijk en zijn niet voor niets in onze mythen terecht gekomen. Ze zijn er in vele soorten en het zijn vooral kinderen – die nog niet weten ‘dat het niet kan’ – die deze wezens kunnen zien. Ze zijn, zoals dat heet, de ‘ondermenselijke bouwers op de evolutionaire boog’ (Creme).
De deva’s beheersen de krachten van het klimaat en het weer en bewonen de bronnen en rivieren. Ook ons fysieke lichaam wordt geschapen uit de levensactiviteit van de deva’s (van de maan). Zo ook ons astraal-emotioneel en mentale lichaam het resultaat van activiteit van (weer andere) deva’s zijn. En zo is onze ziel geschapen door deva’s die afkomstig zijn van de zon.
De Maitreya is zowel de wereldleraar en Meester van de mensheid als die van alle deva’s. Want ook de deva’s hebben hun evolutie en hun Meesters, die hen begeleiden. Zonder de activiteiten van de deva’s zou er niets groeien en geen natuur zijn. Ze zijn van onschatbare waarde voor het voorbestaan van onszelf en alles om ons heen. Inzicht in deze ruimere werkelijkheid is van essentieel belang, want het geeft ons de verantwoordelijkheid om weer een gezonde manier van denken ten toon te spreiden. Als wij dat doen, dan zullen de deva’s weer in harmonie komen en heeft de natuur en het weer weer de kans om in evenwicht te komen.
Met andere woorden, de hele discussie over natuur en milieu gaat zo on-ein-dig veel verder dan die wij horen in de politiek. Door de arrogantie van ons denkbeeld van afgescheidenheid wordt het milieu behandeld als last en als hekkensluiter, terwijl het als bron van ons leven zou moeten worden geëerd. Het zou het begin van onze begroting en van al onze daden moeten zijn. De planeet, de natuur … dat zijn wij.
Dat is het mooie, en voor sommigen misschien wel beangstigend: het begint allemaal met de manier van het denken van de mensheid. Elk atoom, elk deeltje binnen ieder atoom, staat in verbinding met elk ander deeltje in het heelal. Hier op aarde is het voor ons een enorme verantwoordelijkheid, want het mineralen-, dieren- en plantenrijk is van ons afhankelijk. Het mensenrijk is het rijk waar alles doorheen gaat. Onze onwetendheid hierover en over het doel van onze evolutie had bijna fatale gevolgen. Het kan nog goed gaan. We moeten dan wel van koers veranderen naar een veel ruimer inzicht.
Het ruimteschip Aarde heeft geen passagiers, we zijn allen bemanning. Het wordt hoog tijd dat we onze verantwoordelijkheid gaan nemen.
Wij zijn een kosmisch wezen. Laten we ons daarnaar gedragen.
Ronald Jan Heijn
http://www.helloaquarius.org/de-natuur-dat-zijn-wij-ook/
De grote economische en financiële belangen vertroebelen ons zicht al decennialang. Ze zijn daartoe in staat, doordat wij onbekend zijn met een ruimere werkelijkheid.
Want als we dat wél zouden weten, dan zou men ogenblikkelijk anders beslissen.
Het belang van kennis van de ruimere werkelijkheid is nergens zo actueel als in het nadenken over de natuur en het milieu. Want tot nu toe werd de planeet schaamteloos gebruikt en uitgebuit en staat het milieu en de natuur laag op de politieke agenda. De natuur moet ten alle tijden tot onze beschikking staan en wij moeten daarom lachen om de primitieve volkeren, die spreken over Moeder Aarde en al haar heilige bewoners, of het nu een rots, plant of dier is. Die onderlinge heilige verbondenheid vinden velen nog steeds onzin.
Maar vanzelfsprekend hadden deze volkeren het bij het rechte eind! Een diepe buiging voor hen. Wíj zijn de werkelijk Primitieven. Wij, de zeer eenzijdig geïnteresseerden, de linkerhersenhelften, de wandelende hoofden zonder lichaam en ziel. Zo ook de Nederlandse regering. Pechtold (D66) vatte het natuurbeleid mooi samen, ‘voor dit kabinet geldt: een gewei aan de muur is ook natuur.’
Maar niet alleen dit natuurbeleid is een farce, ook de weigering om de duurzame energie te steunen. In plaats daarvan krijgen de gevestigde belangen van de fossiele energie een fiscale steun van 4,4 miljard (!) euro per jaar. In Europa scoort Nederland het slechtste qua duurzame energie en is het tevens het meest vervuilde land. Maar niet alleen wij in Nederland, de hele wereld heeft heel veel goed te maken naar de Aarde en al haar bewoners. Het kan nog, maar er is haast geboden.
De aarde – en alles daarop – is een levend wezen. Net als de mens heeft de planeet een lichaam en een bewustzijn. Haar bewoners, het mineralenrijk, plantenrijk, dierenrijk en mensenrijk, alles is bewustzijn en alles is met elkaar verbonden. En tevens: zo binnen zo buiten. Of zoals Benjamin Creme het zegt: ‘er zijn twee milieus, een innerlijk en een uiterlijk. Het uiterlijke weerspiegelt het innerlijke. Als het innerlijke milieu van de mens verstoord is, is het uiterlijke dat ook. Dat is wat we tegenwoordig om ons heen zien.’
Doordat we ronddolen in onze persoonlijkheid, hebben we niet de leiding van onze ziel. Want de ziel weet en voelt de verbinding met alles en iedereen. Maar doordat onze persoonlijkheid nog de baas is, worden we geregeerd door een kracht die niet de verbinding maar de afgescheidenheid ervaart. Hierdoor zijn we een speelbal van onze emoties en ervaren we constant conflict.
Deze ervaring van afgescheidenheid, onze innerlijke onrust en gebrek aan richting en zingeving is de oorzaak van al ons leed en van het huidige uiterlijke milieu. Oftewel, alles om ons heen is geschapen door de natuur, maar rampen, verwoestingen en ziekten zijn door de mens gemaakt.
Zelfs het weer wordt door ons beïnvloedt. Harry Beckers hierover in de documentaire van Staya Erusa: ‘Natuurgeweld en rampen, zijn een reactie op het denken en handelen van de mens. Destructieve gedachten en daarop volgende gebeurtenissen zijn door de geschiedenis heen verantwoordelijk geweest voor het functioneren van de Aarde’. Creme gaat hierop door: ‘De wanverhouding tussen de ontwikkelde en de derde wereld – de armoede en het lijden die het gevolg zijn van die wanverhouding – en dus de gedachtevormen van pijn, doodsangst en vernietiging stromen de gedachtengordel van de wereld binnen. Die gedachtevormen beïnvloeden de zogenoemde devische elementalen (deva’s) die tot taak hebben de weerpatronen in de wereld te beheersen. Deze deva’s zijn elementaire krachten die de structuren in de natuur beheersen en vormgeven. Het zijn energieën die reageren op het menselijke denken.’
De deva’s zijn verantwoordelijk voor het scheppen van de materie van de flora en fauna. Bij de mensheid beter bekend als feeën, elfjes, kobolds en kabouters. Deze sprookjesfiguren van kinderen bestaan dus wel degelijk en zijn niet voor niets in onze mythen terecht gekomen. Ze zijn er in vele soorten en het zijn vooral kinderen – die nog niet weten ‘dat het niet kan’ – die deze wezens kunnen zien. Ze zijn, zoals dat heet, de ‘ondermenselijke bouwers op de evolutionaire boog’ (Creme).
De deva’s beheersen de krachten van het klimaat en het weer en bewonen de bronnen en rivieren. Ook ons fysieke lichaam wordt geschapen uit de levensactiviteit van de deva’s (van de maan). Zo ook ons astraal-emotioneel en mentale lichaam het resultaat van activiteit van (weer andere) deva’s zijn. En zo is onze ziel geschapen door deva’s die afkomstig zijn van de zon.
De Maitreya is zowel de wereldleraar en Meester van de mensheid als die van alle deva’s. Want ook de deva’s hebben hun evolutie en hun Meesters, die hen begeleiden. Zonder de activiteiten van de deva’s zou er niets groeien en geen natuur zijn. Ze zijn van onschatbare waarde voor het voorbestaan van onszelf en alles om ons heen. Inzicht in deze ruimere werkelijkheid is van essentieel belang, want het geeft ons de verantwoordelijkheid om weer een gezonde manier van denken ten toon te spreiden. Als wij dat doen, dan zullen de deva’s weer in harmonie komen en heeft de natuur en het weer weer de kans om in evenwicht te komen.
Met andere woorden, de hele discussie over natuur en milieu gaat zo on-ein-dig veel verder dan die wij horen in de politiek. Door de arrogantie van ons denkbeeld van afgescheidenheid wordt het milieu behandeld als last en als hekkensluiter, terwijl het als bron van ons leven zou moeten worden geëerd. Het zou het begin van onze begroting en van al onze daden moeten zijn. De planeet, de natuur … dat zijn wij.
Dat is het mooie, en voor sommigen misschien wel beangstigend: het begint allemaal met de manier van het denken van de mensheid. Elk atoom, elk deeltje binnen ieder atoom, staat in verbinding met elk ander deeltje in het heelal. Hier op aarde is het voor ons een enorme verantwoordelijkheid, want het mineralen-, dieren- en plantenrijk is van ons afhankelijk. Het mensenrijk is het rijk waar alles doorheen gaat. Onze onwetendheid hierover en over het doel van onze evolutie had bijna fatale gevolgen. Het kan nog goed gaan. We moeten dan wel van koers veranderen naar een veel ruimer inzicht.
Het ruimteschip Aarde heeft geen passagiers, we zijn allen bemanning. Het wordt hoog tijd dat we onze verantwoordelijkheid gaan nemen.
Wij zijn een kosmisch wezen. Laten we ons daarnaar gedragen.
Ronald Jan Heijn
http://www.helloaquarius.org/de-natuur-dat-zijn-wij-ook/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten