Liefde voor jeZelf...

When you say 'yes' to others,
make sure you are not saying 'no' to yourself.
Paul Coulho

Liefde voor jezelf. Zelfliefde. In onze maatschappij vaak synoniem voor met jezelf bezig zijn of egoïsme. En dat terwijl liefde voor jezelf ervoor zorgt dat je jezelf kunt zijn, een gezonde relatie aangaat en onderhoud met jezelf en anderen. Een gezonde dosis zelfliefde maakt dat je je grenzen bewaakt, jezelf niet uitput, leeg geeft, of wegcijfert, maar goed voor jezelf zorgt, in je kracht staat en doet waar je blij van wordt. De energie van zelfliefde zorgt ervoor dat je kiest voor jeZelf.

'Goh, mooi', denk je wellicht, 'ik wou dat ik dat kon... onvoorwaardelijk kiezen voor mezelf. Maar ik heb mijn werk, mijn kinderen, mijn partner... Als ik echt voor mezelf zou kiezen, dan...' Vul maar in. Waarschijnlijk verdringen de verschillende scenario's zich al in je gedachten, waarschijnlijk niet allemaal even ondersteunend aan jouw gevoel.

Gedachten die het gevolg zijn van jarenlange programmering door je omgeving; ouders, collega's, de maatschappij, de media. Het resultaat van het leven dat je tot nu toe hebt geleefd, maar ook van vorige levens. Overtuigingen en gedachtepatronen die je bij je draagt, hebt meegenomen en hebt overgenomen. Sommige bewust, anderen onbewust. Gedachten die je hebt, maar niet bent.

'Ok, daar zit misschien wat in, maar dan...? Hoe kan ik me daarvan losmaken?'. De eerste en - naar mijn mening - belangrijkste stap, is jouw intentie. Jouw intentie je hiervan los te maken. En de keuze, vanuit je hart, voor jezelf. Om in je kracht te staan, alles wat niet meer dient los te laten en terug te groeien naar wie en wat jij in wezen bent: Liefde. Een keuze voor Liefde dus, voor het leven van je werkelijke Leven, een keuze voor jeZelf...

Een keuze die betekent dat je je afwendt van angst. Dat je je bereid verklaard de controle los te laten en je weer te laten dragen door de natuurlijke stroom van het Leven. En dan ervaar je dat je er een hele wereld bij krijgt. Een wereld die zich niet houdt aan Aardse wetmatigheden, logica en lineair denken (als/dan). Maar een wereld die ondersteunend is aan jou, die tot je spreekt in synchroniciteiten, de schijnbare toevalligheden die wij vaak zo bijzonder vinden, maar die in feite de normale manier zijn waarop het Leven tot je spreekt. Je verbindt je weer met de synchrone orde van het bestaan die je terugleidt naar jouw eigen natuurlijke stroom, naar datgene wat jij in wezen bent. En ervoor zorgt dat alles wat je nodig hebt, naar je toekomt. Jij hoeft alleen maar ontvankelijk te zijn en te luisteren naar je Hart... Dat wil niet zeggen dat je leven dan altijd makkelijk zal zijn. Maar je zult de kracht vinden om te weten wat te doen.

Voor het ego is dit, vanuit de beperking van het denken, niet of nauwelijks te bevatten. Het ego spreekt namelijk tot je in de taal van angst, kent beperking en het verleden en baseert daar zijn keuzes op. De taal van Liefde, de taal van het Hart is oneindig veel wijzer en kent ook de toekomst, dat wat jij in wezen bent. En, anders dan je gedachten, zal je Hart je nooit de verkeerde kant op leiden. Het Hart spreekt tot je via het gevoel. Een taal die oneindig veel rijker is dan die van het gesproken woord, een taal die Waar is.

Vanuit de Incamystiek bezien, is iedereen op Aarde om een Koning(in) te zijn en in overvloed te leven. En draagt ieder zijn eigen unieke zaadje in zich. Zoals het zaad van een zonnebloem is voorbestemd om uit te groeien tot een zonnebloem en alles wat het daarvoor nodig heeft in zich draagt, zo draagt ieder mens zijn eigen unieke zaadje in zich om te zijn wie en wat je bent. Wanneer echter het ego mee gaat spreken, zou het als volgt kunnen gaan: een zaadje dat een zonnebloem is en dat denkt 'een roos is eigenlijk veel mooier', of 'korenbloemen zijn 'in', of 'er wordt van mij verwacht dat ik een gerbera ben of een margrietje...'.

Je kunt je voorstellen dat, als de zonnebloem naar deze gedachten luistert en ze ook gelooft, het resultaat een heel bijzondere bloem is. Een bloem die zich in allerlei bochten wringt om te zijn wat hij niet is. Een bloem die zich zorgen maakt of hij niet teveel zonlicht en water tot zich neemt, of teveel ruimte inneemt. Een bloem die zich afvraagt of hij het wel goed doet, mooi genoeg is en of hij er wel mag zijn. Een bloem die enorm zijn best doet om dat wat hij niet is, in stand te houden. En al zijn energie gaat op aan overeind blijven, overleven. Een bloem die weliswaar 'is', maar is hij ook waar?

Of is hij vergeten wat hij in wezen is? Dat hij moeiteloos een zonnebloem zou kunnen zijn, zijn prachtige Zelf, rechtop, gericht op de Zon, geworteld in de Aarde... als hij zijn gedachten maar zou zien voor wat ze zijn: dat wat hij niet is. En naar zichzelf zou willen keren en loslaten wat hij niet is, wat er van hem verwacht wordt. Zijn wortels weer stevig in Moeder Aarde plant om zich te laten dragen, zijn bloembladen weer gericht op het Licht en daar alle Liefde, alle Leven ontvangt die hij nodig heeft om te zijn wat hij werkelijk is: een prachtige zonnebloem, zijn ware zelf!

Een zonnebloem die weet dat, net als voor hem, ook voor alle andere bloemen gezorgd wordt. Een zonnebloem die door zichzelf te herinneren en omarmen, bijdraagt aan de heelheid en schoonheid van alles om zich heen. In de wetenschap dat zonder zijn eigenlijke aanwezigheid het geheel niet compleet is, maar het geheel zonder hem...

Het allermooiste is dat, zoals het voor de zonnebloem is, zo is het eigenlijk ook voor jou en mij. Het is het enige wat aan een ieder van ons wordt gevraagd: hou op te zijn wat je niet bent. Maar word weer jouw eigen unieke zelf, geef je weer over aan de natuurlijke stroom van het Leven en herinner je wie jij ten diepste bent. En neem jouw eigen unieke plek in het geheel weer in. Uit Liefde voor het geheel, uit Liefde voor jeZelf.

Van hart tot hart,
Germaine Domatilia